Nadchodzi czas aby ogarnąć pajęczyny z mojego zapomnianego bloga i choć jest to nadal mój mały Pokoik Zielichy to bardzo bym chciała aby stał się moją małą Pracownią Zielichy. OD ZAWSZE :) Tak od ZAWSZE!! pragnę aby ten pokoik zamienił się w końcu w moją jaskinię gdzie mogę się ukryć i tworzyć pokazując światu potem gdy z niej wyjdę to co mi w duszy gra, jakie właśnie mam lub miałam emocje. Gdzie będę miała wszystkie swoje pierdzielniki :) w jednym miejscu dostępne od zaraz. ALE... jestem wdzięczna za to co mam. Mam tą odrobinę swojej przestrzeni  gdzie przenoszę się w swój świat. I jestem wdzięczna że Pasja jest nadal we mnie. To nie jest tak że Zielicha przestała tworzyć. Maluję w zaciszu swojego pokoiku. Pomysły zawsze krążyły i nadal buzują wręcz eksplodują w mojej głowie a przede wszystkim w moim sercu. To jego zawsze powinnam słuchać i choć był moment a nawet dłuższy moment kiedy musiałam uśpić swoje serce, co bardzo bolało ale w końcu pozwoliłam dojść sercu do głosu....

Wieki mnie nie było, ale istniałam i nadal jestem :) Facebook i Pinterest bardziej mnie pochłonął. Maluję nadal kolorowo ale mam mniej czasu, dużo mniej aby się inspirować, choć zauważyłam że wystarczy mi niewiele aby łapać i zapisywać w pamięci pomysły na swoje prace. Patrzę na świat który mnie otacza jadąc do pracy, wystarczy drobne graffiti, jakaś reklama na peronie, jakiś drobny znak i tworzy się zupełnie coś nowego Mojego nie skopiowanego. Uczę się ciągle nowych technik i jak zawsze narzekam na brak czasu, bo najlepiej pracuje mi się w nocy i najlepsze pomysły powstają wieczorami a rano trzeba iść do pracy :) zostawiam wtedy kilka szkiców, kilka niedokończonych prac aby nie zapomnieć swojej myśli. Często jednak bywa że końcowy obraz jest zupełnie inny niż miał być na początku, ale tak ze mną jest. Jedno wiem malowanie stało się moją pasją i sposobem na życie. Pozdrawiam serdecznie wszystkich :)